Terapia tDCS

To skrót od "przezczaszkowej stymulacji prądem stałym" (po angielsku: transcranial direct current stimulation), zwanej również przezczaszkową mikropolaryzacją mózgu. Metoda ta polega na aplikowaniu słabego prądu elektrycznego do określonych obszarów mózgu przez elektrody umieszczone na skórze głowy. Celem tej techniki jest modyfikacja aktywności neuronalnej w stymulowanych obszarach.

Ta terapia jest stosowana w leczeniu zaburzeń psychicznych i neurologicznych: łagodzi zaburzenia depresyjne, korzystnie wpływa na poprawę funkcji poznawczych, sprawdza się w terapii niektórych form bólu. Jest też bardzo dobrym uzupełnieniem TMS w fazie końcowej, dla podtrzymania efektów terapii.

Terapia tDCS przebiega w całości w domu. Korzystasz w tym celu ze specjalnego urządzenia zakładanego na głowę (tzw. headsetu). Ustawiasz w nim odpowiedni protokół, zakładasz headset i zajmujesz się czymś spokojnym - czytasz książkę, oglądasz film - a Twój mózg korzysta z dobroczynnych efektów terapii.

Kilka razy w tygodniu zakładasz headset, włączasz urządzenie i poddajesz się stymulacji przez kilkanaście-kilkadziesiąt minut. Dokładny przebieg zależy od schorzenia, które leczysz - czasem stymulację można rozbić na kilka krótszych sesji w ciągu dnia, albo odwrotnie, połączyć je w jedną dłuższą.

Istnieją ewidentne dowody kliniczne (tzw. Poziom A) na przydatność tDCS w terapii depresji i na poprawę samopoczucia pacjentów. Wiemy to z literatury medycznej: dostępnych jest ponad 20 dużych, randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych (RCT) oraz metaanaliz.

Stymulacja tDCS jest co do zasady dobrze tolerowana. Zdarza się, że pacjenci odczuwają niewielki dyskomfort przypominający swędzenie czy szczypanie w miejscu zetknięcia ze skórą. Skóra może się też zaczerwienić, mogą się pojawić lekkie bóle głowy i uczucie zmęczenia.
Wszystkie te efekty powinny przeminąć po zakończeniu stymulacji.